پیش از ظهر یکشنبه مورخ 13 بهمن 1398 ، اصحاب رسانه و هنر ، با حضور در دفتر امام جمعه قائم شهر ، در روز فرهنگ و هنر انقلابی ایام الله دهه مبارکه فجر ، با آیت الله معلمی دیدار ، و با آرمان های انقلاب تجدید میثاق کردند.
آیت الله معلمی در این دیدار ضمن خیرمقدم به حضّار ، فرمودند: این ایام فرصتی است برای بازنگری و بازخوانی ، و بعضی از آدم های مُسن بر اساس اقتضای سن و سالشان ، به یادشان هست که کجا بودیم ، و الآن کجا هستیم ، و مقصد کجا است .
ایشان افزودند: واقعاً سخت است که آنهایی که شرایط گذشته را لمس کردند ، و حس و دریافت کردند ، بتوانند الآن به مخاطبین انتقال بدهند آن شرایط را ؛ میشود یک چیزهایی را به مخاطب منتقل کرد ، اما تمام ماهیت اوضاع گذشته ، هرگز قابل انتقال ملموس و حسی برای مخاطب شاید امکان پذیر نباشد . شرایطی را آدم میشنود ، اما شرایطی را انسان در آن قرار میگیرد ، که خب خیلی فرق میکند با هم . اما میشود واقعاً به صورت جدی این نکته را مطرح کرد ، که اگر بخواهیم بدانیم شرایط نظام شاهنشاهی و اوضاع جامعه آن ایام چه بود ، و حتی تبلیغات عوام فریبانه ی کاذبی بود که آن موقع خیلی رفاه داشتند مردم . رفاه چه؟ رفاه کاذب ، که مردم و ملت را مصرفی بار آورده بودند . بعنوان نمونه اگر خواستیم بدانیم نظام شاهنشاهی و جامعه آن ایام چه اوضاعی داشت ، الآن میتوانیم این عربستان را نگاه کنیم ؛ در این عربستان خب یک خانواده بر مردم مسلط هستند و هیچوقتی هم خودشان را بر مردم عرضه نمیکنند که آیا مردم قبول دارند یا نه ، که مردم رأی بدهند . سلطنت در آنجا موروثی است و قریب به دویست سال الآن دست به دست میشود . و شرایط عمومی مردم ، که سخت در خفقان و اختناق هستند . همان سنی ها نسبت به شیعیانی که در قطیف و احسا زندگی میکنند ،اینها سختگیری بیشتری میکنند که در سایه ی سختگیری بیشتر در قطیف و احسا ، آن سخت گیری ها که در مناطق سنی نشین اعمال میشود نادیده گرفته بشود و به چشم نیاید اصلاً . اما معنایش این نیست که مناطق سنی نشین در رفاه باشند و آزادی عمل حتی داشته باشند . ابدا این چنین نیست . خب آنجا راحت به بهانه های واهی ، افراد را گردن میزنند در ملأ عام و آمریکا با بی شرمی و بی حیایی و وقاحت ، مرتب دفاع میکند از نظام شاهنشاهی سعودی ؛ چرا؟ برای خاطر آنکه آنجا مالک الرقاب است.
عضو مجلس خبرگان رهبری در ادامه افزودند: در دوران ایران شاهنشاهی ، همه مأیوس بودند ، اما امام آمد ، که ناامیدی از وجودش دور بود ، او رسولی از دیار نور بود .وقتی هم که میگفتند به ایشان که این بحث ها چه فایده دارد جز اینکه برای خودش و برای طلبه ها دردسر درست کند ، امام میفرمود که ما چه کار به نتیجه و فایده داریم ؟ ما باید خیلی هنر کرده باشیم ، وظیفه خودمان را بشناسیم و به وظیفه خودمان عمل کنیم ، نتیجه با خدا است.
